The case against case files

doorNederlandse Debatbond

The case against case files

De afgelopen twee weken zijn er op SevenTwenty twee artikelen verschenen die pleiten voor het gebruik van case files bij debatten. Allereerst wees Rooj Darweesh op het nut van tijdsbesparing bij het voorbereiden van debatten en legde hij vooral focus op de voordelen die case files kunnen hebben voor beginnende debaters. In het volgende artikel voegde Eric Stam nog een argument toe: dat het geen oneerlijke voorsprong geeft aan debaters die case files gebruiken, omdat het iedereen vrij staat een case file te maken.
Er zijn echter een aantal bezwaren te bedenken op het verschijnsel van case files, die in dit artikel aan bod komen. Het doel van dit artikel is dus om even stil te staan bij mogelijke nadelen voor de debatsport als geheel wanneer case files massaal gebruikt gaan worden.

Case files als verplichting

Wanneer we de lijn van Rooj en Eric volgen dat case files inderdaad grote voordelen bieden aan debaters, dan mogen we er van uit gaan case files in de toekomst vaker gebruikt gaan worden. Het probleem hiervan is dat dit de debatsport als geheel minder aantrekkelijk zal maken voor eventuele geïnteresseerden. Een te sterke toename van het gebruik van case files zal tot gevolg hebben dat men op toernooien steeds meer zal gaan merken dat mensen die gebruik maken van case files beter presteren dan mensen die dat niet doen. Daardoor zal er voor mensen die nog geen case files gebruiken en die wel in de top mee willen draaien een soort drang gevoeld worden om ook gebruik te gaan maken van case files. Het probleem hier van is echter dat lang niet iedereen tijd heeft om zulke case files aan te leggen, en ook heel veel mensen die moeite niet willen nemen.
Wanneer de debatsport zichzelf in een situatie manoeuvreert waarin het min of meer een verplichting lijkt om als debater een case file aan te leggen zal de sport minder aantrekkelijk worden om aan te beginnen. Veel geïnteresseerden haken tijdens open avonden van verenigingen al af omdat het er uit ziet alsof het allemaal wel heel veel werk is, dat debatteren. Je moet een zekere parate kennis hebben, je moet deelnemen aan toernooien, vaak jureren, en vooral heel erg veel oefenen om goed te worden, zo wordt beginners vaak voor gehouden. En dat is natuurlijk ook waar. Wanneer je daar ook nog het aanleggen van een grote case file aan toevoegt zullen minder mensen geneigd zijn te starten met debatteren.

Pronken met andermans veren

Rooj en Eric gaan in hun artikelen vrijwel alleen uit van mensen die hun eigen case files maken. Wanneer er echter een situatie ontstaat waarin het creëren van case files als een verplichting voelt, zullen er mensen zijn die niet de tijd en moeite kunnen of willen steken in het ontwikkelen van een case file, maar die toch gebruik willen maken van de voordelen. Hier kan het gebeuren dat mensen gebruik gaan maken van de case files van anderen: iets dat nu ook al gebeurt, zij het niet op grote schaal. Hiermee werk je twee negatieve effecten in de hand: debaters denken niet meer zelf na over ideeën maar geven simpelweg de ideeën van andere debaters weer, en alle debatten gaan op elkaar lijken als iedereen vergelijkbare case files gaat gebruiken. Debatteren wordt meer voorspelbaar, en daarmee ook minder interessant.

De charme van debatteren

Iets dat veel mensen aanspreekt aan debatteren is het idee dat debaters de arena betreden met slechts hun parate kennis en hun eigen vermogen om logisch te redeneren. Vanuit die gedachte is debatteren echt een strijd tussen geesten, een ware denksport. Een denksport als schaken heeft een soortgelijke charme: een krachtmeting tussen geesten, die met niets dan hun inzicht en hun ervaring elkaar proberen te verslaan. Wanneer case files massaal gebruikt gaan worden verdwijnt ook een deel van deze charme: in plaats van een zuivere strijd tussen geesten wordt er iets anders meegenomen: het resultaat van eerdere debatten, uitgewerkt in een case file. Hiermee verdwijnt iets van de puurheid van debatteren, net zoals er iets van de puurheid van het schaken zou verdwijnen als topschakers allemaal met een hele bibliotheek aan schaakboeken en uitwerkingen van al hun eerder gespeelde partijen naar een schaakwedstrijd zouden komen.

Nederlandse Debatbond | Website | + berichten

De Nederlandse Debatbond (NDB) stelt zich als doel het wedstrijddebat te bevorderen en ondersteunen in Nederland. Als nationaal overkoepelend orgaan vertegenwoordigt de NDB ongeveer 1.000 leden waarvan de meesten lid zijn van één van de debatverenigingen die Nederland rijk is.

Over de auteur

Nederlandse Debatbond administrator

De Nederlandse Debatbond (NDB) stelt zich als doel het wedstrijddebat te bevorderen en ondersteunen in Nederland. Als nationaal overkoepelend orgaan vertegenwoordigt de NDB ongeveer 1.000 leden waarvan de meesten lid zijn van één van de debatverenigingen die Nederland rijk is.

9 Reacties tot nu toe

Rogier BaartGeplaatst op5:53 pm - jun 14, 2011

sorry, maar ik vind geen van deze punten 1 aannemelijk, 2 bezwaarlijk
ps. ik heb zelf een enorme map met casefiles en ik gebruik hem vooral om te intimideren. Ik denk dat er heel veel mystiek en dat soort dingen schuil gaan achter/in zo’n case file maar dat als je een beetje kijkt naar debaters in de VS, Australië en Engeland dat je ziet dat het gewoon een gadget is net als een flesje water of een stopwatch. Soms helpt het, maar een echt groot verschil maakt het niet.

Eric StamGeplaatst op8:33 pm - jun 14, 2011

Je begrijpt het punt niet, Alex.

Ten eerste, je snapt niets van de schaaksport en schaakmeesters. Schaakmeesters hebben weliswaar geen schaakboeken bij zich – als in: de echte, fysieke objecten – maar schaakmeesters kunnen die schaakboeken vaak wel dromen dankzij duizenden en duizenden trainingspotjes en een haarfijn geheugen. M.a.w. wanneer een schaakgrootmeester nadenkt over een volgende zet, is hij niet per definitie honderdduizenden wiskundige berekeningen aan het uitvoeren (zoals een schaakcomputer) maar werkt hij ook grotendeels vanuit z’n geheugen.

Ten tweede snap je de verschillende functies van case-files niet. Het schrijven van een eigen case-file, of het lezen van een case-file, is werken aan je parate kennis. Precies een van de twee wapens van de debater die maken dat debatteren in jouw ogen een denksport is. Als je dat snapt, snap je ook m’n eigenlijke argument: iedere vorm van oefenen, kennisverwerving d.m.v. kranten lezen etc, is een extentie van de voorbereidingstijd, en daarmee heeft het ook geen zin, zoals ik schreef, om tegen case-files te zijn. Debaters zullen gebruikmaken van de toegestane mogelijkheden om te winnen; dat heet concurrentie en/of competitiedrift. Je kunt ze niet uitbannen, je kunt alleen maar heel erg hard je best doen als case-file-weigeraar om van case-files-debaters te winnen, en als je dat goed doet, dan win je. Anders niet, maar dan vervalt ook de premisse onder het artikel dat Rooj en ik schreven, namelijk case-files zijn een nuttig hulpmiddel. Either way, jouw punt is irrelevant.

Tot slot: ik ben niet alleen voorstander van pre-releasen (als middel om alle debaters, ervaren of niet ervaren, eens te kunnen laten nadenken over dezelfde case) maar ook van alternatieve debatvormen, zoals Argumental-debates gebaseerd op pure improvisatie en nul voorbereidingstijd. Waarom? Omdat ik geloof dat als je meer diversiteit aanbied op toernooien, de talenten en interesses van een nog bredere doelgroep worden aangesproken. M’n punt is, zoals wel vaker, meer didaktisch van aard, maar dat wordt lang niet altijd goed begrepen.

Een manier is om een A4-tje uit een map te halen en een speech op te dreunen. Zelf heb ik daar geen ervaring mee, maar dat lijkt het schrikbeeld te zijn. Hieruit volgt: case-files opbouwen is werken aan parate kennis.

Eric StamGeplaatst op8:36 pm - jun 14, 2011

oh, die laatste drie regels horen er niet bij; ik werd afgeleid tijdens het tikken van de vorige comment.

Tomas BeerthuisGeplaatst op12:00 am - jun 15, 2011

De vraag of je case-files kunt uitbannen is volgens mij niet relevant, omdat het een keuze van individuen blijft. De vraag of dat een goede keuze is, is volgens mij wel interessant en relevant. Ik heb al eerder gereageerd dat ik niet in het concept geloof en ook niet het nut en de waarde er van in zie, maar ik vindt wel degelijk dat Alex een punt heeft. Het zit hem vooral in dat de essentie van het debat minder leuk wordt.

Dat is ook de reden waarom ik pre-releasen op principieel niveau ook geen goed idee vindt, en ik eigenlijk denk dat je alle vormen van documentatie zou moeten verbieden (immers: waarom wel een encyclopedie als je je iPhone niet mag gebruiken?). Ik vindt dat het wedstrijddebat draait om binnen 15 minuten een case kunnen bouwen met de informatie en kennis die je hebt opgedaan. Casefiles beïnvloeden dat. Ik denk niet alleen op een slechte manier (denk aan flexibiliteit, standaard argumentatie etc.), maar ook inderdaad sturing. Op het NK scholieren is vorig jaar 1 stelling gedaan die ze niet mochten voorbereiden. Het effect was heel goed: de scholieren werden gedwongen om zelf vanuit hun kennis en debatervaring een case te maken, zonder hulp van buitenaf. Tuurlijk bouw je zo’n archief ook op in je hoofd door ervaring, maar volgens mij is dat juist hetgeen dat je een goede debater maakt: leren hoe je een stelling kunt winnen zonder dat je hebt opgezocht hoe. En das natuurlijk alleen relevant voor mensen die zelf die argumentatie niet kunnen bedenken (vooral voor die groep denk ik dat het een slecht idee is).

Daniël SpringerGeplaatst op6:15 am - jun 15, 2011

Mwah, ik ben het wel met Eric eens: wat is “de essentie” van het debatteren? Waarom moet ons spelletje per se het hebben van een goed en snel toegankelijk geheugen belonen? Waarom is dat inherent aan debat?

Mijn bezwaar tegen casefiles is veel meer dat ze gewoon zinloos zijn. Een schaker heeft inderdaad miljoenen spellen in zijn hoofd, en dat is precies het punt. Had hij er 100 in zijn hoofd, dan zou dat vrij weinig indruk maken. Het aantal debattopics is zo immens dat je toch nooit kunt raden wat er nou weer gaat komen. Voor het afgelopen NK heb ik ook een paar concrete casefiles uitgewerkt, en dat was ronduit de meest zinloze exercitie ooit. “Parate kennis”, zoals Eric die noemt, doe je volgens mij gewoon op door veel over veel onderwerpen te lezen en over alles een globale kennis op te doen. Over 100 onderwerpen super specifieke kennis opzoeken heeft minder zin.

Ik zou dan ook willen pleiten voor meta-casefiles, zoals ik ze zelf altijd maar noem. Ik heb in mijn debatcarrière een aantal “onderliggende vraagstukken” uitgewerkt en die casefiles zijn extreem toepasbaar. Ik heb het dan over een goed uitgewerkt antwoord op vragen als: “zijn alle preferenties legitiem en zo nee, maakt dat uit”, “wanneer mag de overheid mij dwingen X te doen” etc.. Daarnaast kan het geen kwaad om een lijst met voorbeelden aan te leggen, bijvoorbeeld van goede en slechte sancties. Dat is een stuk nuttiger dan 3 kantjes over kernenergie, met de kans dat je in 4 jaar debatteren nooit zo’n stelling tegenkomt…

Alex KleinGeplaatst op9:56 am - jun 15, 2011

Ik pleit hier helemaal niet voor het uitbannen van case files, Eric. Als iemand ze wil gebruiken mag hij of zij dat gerust doen. Ik zeg alleen dat er enkele aantekeningen bij het fenomeen te maken zijn.

Je mag wat mij betreft best zeggen dat ik niets snap van de schaaksport, maar lees dan wel mijn punt goed. Ik had het in dat argument over de charme van denksporten. Als jij die charme niet ziet is dat prima hoor, het is dan ook een kwestie van schaken. Het is duidelijk dat jouw prioriteiten (niet alleen in de kwestie van case files, maar bijvoorbeeld ook bij pre-release stellingen) anders liggen dan de mijne: jij wilt graag debatten van een zo hoog mogelijk niveau, ik wil graag gewoon plezier hebben in het debatteren. Die twee zijn absoluut niet mutually exclusive, maar soms is er wel wrijving tussen de twee.

Dat verder iedere vorm van oefenen een vorm van voorbereiding op een debat is ben ik met je eens. En ik geloof ook dat het uitwerken van case files (zonder ze te gebruiken) goed is voor je debatskills, dat was vroeger ook al het grote argument dat iedereen gebruikte voor het maken van spiekbriefjes voor tentamens. Maar dat wil nog niet zeggen dat je ze ook daadwerkelijk moet gebruiken tijdens de voorbereiding van een debat.
Als je de vergelijking met schaken niet goed vindt, laten we dan sumoworstelen er eens bij halen. Daar zijn de worstelaars ook hun leven lang keihard aan het trainen, maar op het moment dat ze het tegen elkaar moeten opnemen, komen ze daar met alleen hun ervaring en hun training, en zonder enige andere hulpmiddelen. Die zuiverheid maakt de sport voor veel mensen interessant, en ik heb hetzelfde met debatteren. Daar mag je uiteraard anders over denken.

Eric StamGeplaatst op10:01 am - jun 15, 2011

Paar opmerkingen die het overdenken waard zijn:

1. Wat is leuk? Ik denk dat we moeten erkennen dat het nogal een subjectief begrip is, en dat het dus niet universeel vaststaat wat mensen allemaal zo ”leuk” kunnen vinden aan debatteren. Het warme pleidooi voor het spontane debat (hier van Alex en Tomas), waarbij debaters slechts gewapend met hun parate kennis en de rede, het debat aangaan, is prachtig. Maar het is vooral een nogal voor de hand liggende expressie van de dominante preferentie in debatland. Wat denk je dat mensen die altijd BP-debatten voeren leuk vinden? Juist ja, BP-debatten voeren. Als je de vraag wil stellen of, en zo ja hoe, de doelgroep voor debatteren verbreed kan worden, dan kom je er misschien achter dat er ook intelligente, welbespraakte mensen bestaan die die preferentie niet snappen, of in ieder geval minder waarderen, omdat ze andere aspecten van debatteren ook leuk vinden die minder aangesproken worden in een standaard BP-debat.

2. Het is opvallend dat in verschillende circuits vaak redelijk dogmatische opvattingen ontstaan. Binnen het scholierendebat was het concept van een ”open ronde” een revolutie, een aardverschuiving, waarover Rob e.a. misschien meer kunnen vertellen (vanwege NDI-betrokkenheid). In het studentencircuit lijkt het tegenovergestelde daarvan, pre-releasen, de ineenstorting van debatteren te zijn ‘as we know it’. Persoonlijk twijfel ik er niet aan dat scholieren heel erg goed in staat zijn om ook open rondes te doen, maar tegelijkertijd erken ik ook voordelen van pre-releasen. Het is niet of/of, het kan ook en/en.

3. Over meta-casefiles: eigenlijk dacht ik vooral aan dit type toen ik het zelf over casefiles had, omdat het nu eenmaal nogal een zinloze exercitie is om even alle feiten van kernenergie paraat te hebben op een toernooi waarbij die stelling niet aan bod komt. Maar meta-casefiles inprenten / doceren, dat is wat DAPDI doet. Dat is wat debatverenigingen doen die workshops organiseren ‘Hoe debatteer je over IR-stellingen’. Daarvan zou je kunnen zeggen: dát maakt debatteren pas saai en voorspelbaar! Wat zonde toch dat het originaliteit en zelfstandig denkvermogen ondermijnt! Maar gek genoeg hoor je die geluiden nooit.

4. Over het massale gebruik van case-files: stel dat het al zou gebeuren, met factsheets massaal in omloop, wat maakt dan dat Tomas en Alex denken dat alle debatten hetzelfde zouden worden? Ik zou zeggen: als mensen allemaal toegang hebben tot dezelfde informatie, dan gaat het pas uitmaken in hoeverre je als debater in staat bent om een eigen perspectief te kiezen, originele denksprongen te maken etc. Als de criteria van jurering niet veranderen, lijkt dat me veel logischer.

Alex KleinGeplaatst op12:16 pm - jun 15, 2011

1. Ja, het is absoluut subjectief, dat heb ik ook al aangegeven. En ik heb ook al gezegd dat iedereen vooral lekker moet doen wat hij of zij wil. Dit artikel was ook geen aanval op case files, maar een kritische noot bij het gebruik er van. Als iemand vindt dat debatteren leuker wordt als hij of zij een grote case file bij houdt, dan moet die persoon dat uiteraard vooral doen.

2. Ik ben ook geen tegenstander van of/of. Een experiment zoals jouw pre-release stelling op Cicero was leuk. Nu ben ik geen groot voorstander van pre-release stellingen om diverse redenen (die ik hier niet allemaal ga opnoemen, maar ik zou de discussie graag een keer aan gaan hoor), maar verandering van spijs doet eten. Daarom zou ik zo’n proefballon als argumental-debatteren ook wel eens in de praktijk uitgewerkt zien worden. De variatie die er nu bestaat in debatland (AP/BP en Eloquentia) mag best wat groter. Er is geen ‘juiste’ manier van debatteren ofzo, iedereen heeft hier andere voorkeuren.

4. Het vergroten van de kennis over een onderwerp is op zich na te streven, maar dat zie ik dan toch liever aan de hand van factsheets die vlak voor de aankondiging van een stelling worden gepresenteerd. Dat kan uitgebreider zijn dan één Powerpoint-slide.
Het leuke aan het pre-release debat van Cicero was dat het een erg goede stelling was (het debat was in mijn kamer wat minder), die niet had uitgevoerd kunnen worden zonder een vergroting van de kennis van debaters, omdat de meesten nu eenmaal niets weten van het Europese Hof van de Rechten v/d Mens. Maar met een uitgebreide informatie (via een sheet of desnoods via een korte presentatie van 2/3 minuten) had dit probleem ook ondervangen kunnen worden. Pre-release was daar niet voor nodig, en heeft het debat zelfs wat minder goed gemaakt in mijn ogen.

Eric StamGeplaatst op2:08 pm - jun 15, 2011

1. Dan zijn we het helemaal eens. Voor mij werken case-files ook niet, trouwens. Het lijkt me alleen dat je je niet hoeft te verzetten tegen case-files als je er niet in gelooft, want als blijkt dat ze niet werken dan stoppen mensen er snel genoeg mee. Verder viel het me in de discussie op dat mensen het begrip case-file altijd heel letterlijk namen, en niet vergeleken met andere ‘extenties op de voorbereidingstijd’ zoals ik dat noemde; kranten lezen, workshops volgen, filosofische encyclopedieën lezen, nadenken in het algemeen. Allemaal instrumenten / acties om een denkvoorsprong op te bouwen.

2. Ook voor meer variatie dus. Eensch!

4. Ik moet eerlijk zeggen dat factsheets danwel pre-releasen mij om het even is, omdat het allebei gewoon twee manieren zijn om hetzelfde doel te bereiken. Bij Cicero hebben we inderdaad gekozen voor pre-releasen vanwege het gave onderwerp dat zonder enige kennis van de instituties te moeilijk was. En ook voor pr-waarde: het leek ons indertijd ook wel leuk om eens verbinding te zoeken met opinie- en debatpagina’s en (jonge) opiniemakers in Nederland. Dit alles om de debatsport maatschappelijker relevanter te maken en daarmee aantrekkelijk voor sponoren / media-partners. Geen puur sportieve afweging dus, maar dat speelde absoluut mee.

Reacties zijn gesloten.