De Stier
Maar hoe staat het eigenlijk met het ontvangende einde van deze kunstvorm streep religie? ‘De stier? Wel, die moet gedood worden om de volgende redenen. Allereerst omdat zo’n dier leert, je kunt een stier geen twee maal in de arena zetten daar hij de tweede maal de torero van kant zou maken. En een terugkeer naar de boerderij is eigenlijk ook geen optie, daar het door al dat leren gevaarlijk geworden is. Ten tweede, simpelweg om het vlees. Na het gevecht wordt het beest klaargemaakt en opgegeten.’ Ook hier echter, blijkt nog een spirituele reden te bestaan. ‘Zo’n dier groeit in de twintig minuten in de ring vijf jaar. Het heeft zodoende de leeftijd bereikt waarop het sterven kan.’ En wat de heren vinden van mensen die tauromaquia willen verbieden? ‘Wanneer ze vlees eten, hebben ze eigenlijk geen been om op te staan. De toestanden in de slachthuizen zijn vaak erbarmelijk, en tijdens zijn leven heeft de vechtstier een bevoorrechte positie ten opzichte van zijn niet-vechtende collega’s.’ Zo blijkt dat in Mexico de training van een vechtstier vroeg begint en er eigenlijk uit bestaat dat het dier in relatieve vrijheid en rust groot kan worden. Ze worden jong geselecteerd op hun eigenschappen en in de bergen losgelaten, met voedsel en drinken op flinke afstand van elkaar waardoor het dier wel veel lichaamsbeweging moet krijgen. En, in tegenstelling tot Spanje, krijgt de Mexicaanse stier geen drugs ingespoten alvorens de arena te betreden, nog is hij op enigerlei wijze gehandicapt.
Erkenning dankzij de Stier
Wanneer een jager vroeger een stier doodde maar niet in staat was het naar huis te nemen, ontnam het zijn prooi een van de oren om later in staat te zijn de vangst te claimen. Dit in de praktijk geboren gebruik kent vandaag de dag een symbolische rol in de arena. Zo kan het namelijk gebeuren dat wanneer een stier en torero uitzonderlijk dapper vochten, het publiek dit aangeeft door te wuiven met witte zakdoeken. Is dit het geval, dan mag de torero één of zelfs twee oren meenemen van de overwonnen stier, als blijk van zijn moed. Een moed, die enkel getoond kon worden dankzij de moed van de stier, die zich vol overgave in het gevecht gestort heeft. Als deze er namelijk geen zin in had en zich teruggetrokken had, was er ook geen roem te behalen geweest voor de torero. Hieruit blijkt hoe afhankelijk de torero is van zijn partner in het creëren van de kunst, waargenomen door de liefhebbers. Een sport waarbij er één de dood vindt is zodoende slechts één kant van het verhaal, een kunst gecreëerd door twee een mogelijke andere.
Nieuwe Generatie
Alhoewel in ieder geval één krant in Mexico nog dagelijks een paar pagina’s wijdt aan tauromaquia en het sterven van een beroemd matador het tot de openingspagina van Yahoo Mexico schopt, lijkt het gebruik landelijk op zijn retour. ‘Je had het hier twintig jaar geleden moeten zien,’ zucht Ricardo, zijn ogen glijdend over de lege vlakte in het park Viveros, ‘toen krioelde het hier werkelijk van de torero’s. En kijk nu. Vier, vijf paartjes staan te oefenen.’ En inderdaad, veel mensen lijken er niet mee bezig op de late ochtend. ‘Het komt allemaal door de corruptie.’ Zo hoefde je vroeger als torero enkel voor de eerste confrontatie te betalen, terwijl je vandaag de dag elke keer de portemonnee mag trekken. ‘En dat werkt niet stimulerend.’ Zodoende zijn er slechts weinig in Mexico die daadwerkelijk van tauromaquia leven, de paar die het goed deden in de media en zodoende sponsoren vonden. Het merendeel doet het als hobby of komt slechts uit nostalgie naar de plaza in Viveros, in de hoop wellicht nog een student te vinden. Een student als Pepe (24 jaar), die tegen de wil van zijn vader, zelf matador, al op zesjarige leeftijd besloot dat tauromaquia zijn carrière zou worden. ‘Het is een levensritme, een gevaarlijke, moeilijke weg,’ aldus Pepe die sinds drie jaar zelf matador is. ‘Een vriend van mijn vader trainde me zonder diens toestemming en op mijn veertiende had ik mijn eerste confrontaties met stieren van zo’n 300 tot 350 kilo.’ Dat zijn vaders bezwaren niet onterecht waren, bleek wel toen Pepe op zijn zeventiende zwaargewond raakte doordat een stier de binnenkant van zijn dijbeen openhaalde. ‘Maar ik wilde terug. Ik miste de magie, de angst aan mijn zijde, het wakker liggen gedurende de nacht voor de confrontatie.’ En zo geschiedde, Pepe betrad de arena opnieuw en was te zien op grote podia in binnen- en buitenland. Hij verdiende veel geld, werd in weinig tijd beroemd en ‘had’ zelfs ‘vrouwen’. ‘Toen ik dat niveau bereikte, was ik eenzaam. Ik had alles, en had tijd nodig om in te zien waar ik het eigenlijk al die tijd voor had gedaan. Dus precies voor dat, wat mij ook weer deed beginnen na mijn verwonding.’ En zo reist Pepe’s ster enkel hoger aan het firmament van de geïnteresseerden en heeft hij nu plannen om een carrière te beginnen als matador in Spanje, waar matadors blijkbaar meer aanzien genieten. Over het wegkwijnen van tauromaquia in Mexico: ‘het ontbreekt de mensen aan cultuur. Ze beschouwen tauromaquia niet als iets van zichzelf, zoals ze dat met voetbal wel doen. Als de media tauromaquia zo zou aankondigen als voetbal, wel, dan zouden de stadions weer vol komen te zitten.’
Noot van de auteur: Alle quotes en informatie zijn van de met naam genoemde inwoners uit Mexico Stad met wie ik drie gesprekken had op maandag 24, dinsdag 25 en vrijdag 28 januari 2011. Het doel was enkel hun kant van het verhaal te horen, uit nieuwsgierigheid.
Noot van de redactie: De afgelopen dagen is er aan ons gevraagd waarom we dit artikel gepubliceerd hebben. Als SevenTwenty willen wij naast wedstrijduitslagen, uitwerkingen van debatten en opinie over de debatsport, ook graag een inhoudelijk platform bieden waar debaters hun blik kunnen verruimen. In dit geval door een kant van het verhaal rondom stierenvechten te tonen, die in Nederland weinig aandacht krijgt. Wil jij ook iets ongebruikelijks delen met de debaters van Nederland? Aarzel dan niet om ook een artikel naar SevenTwenty@Debatbond.nl te sturen!
De Nederlandse Debatbond (NDB) stelt zich als doel het wedstrijddebat te bevorderen en ondersteunen in Nederland. Als nationaal overkoepelend orgaan vertegenwoordigt de NDB ongeveer 1.000 leden waarvan de meesten lid zijn van één van de debatverenigingen die Nederland rijk is.
Over de auteur