Deze week reist een groep Europeanen af naar China voor een debattoernooi. Onder hen Jeroen Heun en Daniël Springer, die ons via SevenTwenty van updates zullen blijven voorzien!
Vertrekken bleek al direct niet de gemakkelijkste opgave. Bij aankomst op Schiphol werden onze paspoorten niet herkend door de ultramoderne KLM scanners, waardoor we terecht kwamen in de rij-voor-mensen-met-problemen (bemand door de vrouw-met-de-norse-blik). Aldaar bleken onze namen niet in het systeem voor te komen. Gelukkig bleek het probleem niet te zijn dat onze Chineze hosts de tickets niet hadden geboekt, maar slechts dat ze onze voornamen als achternamen in het systeem hadden ingevoerd (de volgorde van namen is in China blijkbaar andersom). Zo stonden er een dhr. Jeroen en een dhr. Daniël in het systeem. Dat leek aanvankelijk een probleem (immers, de heren Heun en Springer stonden niet op de lijst), maar na de nodige telefoontjes kregen we toch het groene licht.
Even later kwam de volgende verrassing: er stonden geen stoelnummers op onze instapkaarten. Nog verontrustender was dat de KLM mevrouw bevestigde dat dat de bedoeling was. Onze vlucht was overboekt en we moesten bij de gate maar aan een instapkaart zien te komen. Gelukkig was dat aan Jeroen en mij wel besteed en met de nodige glimlachjes, knikjes en buigingen wisten we zelfs twee stoelen naast elkaar te versieren.
Ruim en behoorlijk luxueus was de Airbus A330 van China Southern Airlines waar we vervolgens in terecht kwamen. Kleine kanttekening was de Chinees die naast ondergetekende kippenvoetjes (letterlijk de voeten) begon te eten en in zijn slaap blijkbaar een sterke schouder zocht. Ach ja, een warm welkom in China zullen we maar zeggen. De vlucht duurde een kleine negen uur en verliep bijzonder voorspoedig.
Op het vliegveld werden we direct opgewacht door studenten van de Beijing University of Foreign Studies die ons naar een onvoorstelbaar lange rij taxi’s dirrigeerden, waar we in de rij moesten staan om een taxi toegewezen te kregen (kapitalisme China stijl). Het geld is overigens ook rood hier, om een communistisch tintje te bewaren waarschijnlijk. Beijing is voor zover wij tot nu toe hebben gezien een bizarre mengelmoes tussen oud en nieuw, met een nogal met smog gevulde lucht waardoor het soms wat moeilijk ademen is.
Na een taxirit van zo’n drie kwartier zijn we geregistreerd op de universiteit en naar onze hotelkamers gebracht, waar we nu mogen trachten onze jetlag een beetje weg te slapen. Een eerste spelletje dat Jeroen en ik begonnen te spelen was uiteraard: kijk welke sites op internet allemaal geblokkeerd zijn. Zo kun je Facebook niet openen, maar ook “free tibet” Googelen is er niet bij. Hopelijk staat de geheime politie straks niet ineens voor de deur. Morgen hebben we een tour door de stad, waar dus weinig debatnieuws te melden zal zijn, maar zondag breekt het debatgeweld echt los en doen wij weer live verslag vanuit de Volksrepubliek China.
De Nederlandse Debatbond (NDB) stelt zich als doel het wedstrijddebat te bevorderen en ondersteunen in Nederland. Als nationaal overkoepelend orgaan vertegenwoordigt de NDB ongeveer 1.000 leden waarvan de meesten lid zijn van één van de debatverenigingen die Nederland rijk is.
Over de auteur