Fionneke Bos, lid van GDS Kalliope, vertelt over haar eerste halve finale op het debattournooi Utrecht (DTU).
Lori van der Schoor en ik debatteren inmiddels al een tijdje bij GDS Kalliope, en sinds dit jaar gaan we ook actief naar toernooien om zoveel mogelijk debatervaring op te doen. Gezien ons drukke programma op vrijdag moeten we helaas altijd op zaterdagochtend richting het zuiden van het land afreizen, wat niet altijd even prettig is. Velen verklaren ons voor gek dat we bereid zijn om op vijf uur op te staan, maar je moet toch wat over hebben voor de debatsport! En zo reisden we ook ditmaal af naar Utrecht om mee te doen aan het Debattoernooi Utrecht.
In de trein (of in de auto) bespreken we altijd even het toernooiprogramma, en bekijken we wat een geschikt moment is om weer naar het verre Groningen terug te reizen. Ach, dachten we dit keer, na de voorrondes hebben we het wel weer gehad, een mooi moment om weg te gaan. Misschien dat als er een Kalliope’er in de halve finale zou staan, we toch nog wel even zouden blijven, maar we zouden het wel zien. Ons voornemen was zo sterk dat we ook geen pizzabonnetje hebben ingevuld, waardoor we ons avondeten riskeerden.
De debatrondes gingen echter verrassend goed. De eerste twee rondes werden we tweede, wat ons verbaasde maar ons ook erg goed deed. Het betekende dat we in ieder geval beter waren dan we zelf dachten. We schrokken echter behoorlijk toen we de motie van de derde ronde te horen kregen: DK, zijnde een Italiaanse rechter, veroordeelt Berlusconi voor machtsmisbruik, corruptie en grove nalatigheid en vordert al zijn bezittingen als schadevergoeding. Tja, wat moet je daar nou mee als tweede propositie? We verzonnen iets over de functie van straffen (iedereen die de training van Wieger Kop heeft gevolgd zal het wel bekend voorkomen) en hoopten maar dat we er goed vanaf zouden komen. Na een stevige eerste helft was het onze beurt en Lori knalde haar speech erin. In mijn conclusiespeech probeerde ik onze positie nog even goed duidelijk te maken en aan het eind hadden we eigenlijk toch wel een goed gevoel over het debat. Iets dat de jury kennelijk ook vond, want ze maakten ons eerste!
Van deze schok moesten we even bijkomen. Met inmiddels 7 punten maakten we best een redelijke kans op de halve finale. Een beetje zenuwachtig gingen we het volgende debat in, wat ging over omgekeerde bewijslast bij verdachten van intimidatie. Ook dit debat ging voor ons gevoel behoorlijk goed, en de zenuwen voor een eventuele halve finale plaats namen sterk toe. Toen de halve finale aangekondigd werd zaten Lori en ik vol spanning af te wachten. “En als vijfde gebroken… GDS Double Blond!” Heel GDS klapte hard voor ons terwijl wij het allemaal nog even moesten verwerken. Wij in de halve finale? Wauw!
Na een voorbereiding die maar vijf minuten leek te duren was het tijd voor de halve finale. Het was de eerste keer dat we een halve finale meemaakten, en we mochten er gelijk zelf in debatteren. Ook was het voor ons de eerste keer dat we zeven minuten debatteerden. Het was een leuke stelling: DK straft mensen die onder de armoedegrens leven niet voor economische misdrijven. Als eerste oppositie zijn we daar fel tegenin gegaan door wederom het principe achter straffen uit te leggen en door te analyseren hoe dit uiteindelijk tot stigmatisering van arme mensen zal leiden.
We dachten van tevoren dat we enorm zenuwachtig zouden zijn. Een grote zaal toespreken, met topdebaters als tegenstanders, is niet iets dat je dagelijks doet. Maar als je er eenmaal staat en de verwachtingsvolle zaal in kijkt, is het eigenlijk fantastisch. De zeven minuten waren zo voorbij en het is leuk om de zaal af en toe eens te horen lachen of ‘hear hear’ te horen roepen. Wanneer we af en toe eens een blik naar rechts wierpen zagen we trotse Kalliope’ers naar ons knikken, wat weer extra moed gaf voor de rest van de speech.
Helaas haalden we de finale niet, maar dat voelde voor ons niet als verliezen. Het was een prachtige ervaring die ik niet graag had willen missen. Het was mooi dat veel mensen die we eigenlijk nauwelijks kenden ons aanmoedigden en achteraf uitvoerig complimenteerden met onze speech. Opeens zijn we bekenden in debatland, en waar voorheen iedereen gewoon twee blonde meisjes zag, kent iedereen opeens Lori en Fionneke van GDS. We worden toegevoegd op Facebook (ik heb er opeens zo’n 5 vrienden bij) en gemaild door Homer dat hij ontzettend trots op ons is. Wel jammer dat het debatseizoen bijna ten einde is omdat ik hierdoor extra zin krijg om weer te gaan debatteren.
Dus, what it feels like to be in the break? Amazing!
Fionneke Bos
De Nederlandse Debatbond (NDB) stelt zich als doel het wedstrijddebat te bevorderen en ondersteunen in Nederland. Als nationaal overkoepelend orgaan vertegenwoordigt de NDB ongeveer 1.000 leden waarvan de meesten lid zijn van één van de debatverenigingen die Nederland rijk is.
Over de auteur