Op 25 november was het weer tijd voor het gezelligste debattoernooi van zuidelijk Nederland: het Cicero Toernooi. Georganiseerd door Mike en Lotte, goed bezocht door iedereen die wist waar het feestje te vinden was dit weekend (en niet in Munich of Cork of Newcastle zat). Rond 10 uur begon de eerste ronde, enigszins vertraagd door een aantal laatkomers. Dit liet in ieder geval genoeg tijd over voor een rustig ontbijt.
Om het kaf van het koren te scheiden werd afgetrapt met de stelling “DK ontzegt kinderen zonder vaccinatiebewijs toegang tot crèche en basisschool.” Deze ronde werd vervolgd door “DK voert sterk verhoogd toezicht in (bijvoorbeeld camera’s), in gebieden met hoge niveaus van criminaliteit.” Vooral met deze tweede stelling hadden een aantal oppositieteams wat moeite.
Over moeite gesproken, na de tweede stelling begaf helaas ook het tabsysteem het. Binnen no-time was dit opgelost door Mike en Georgeena, de helden van de dag. Desondanks werd hier wel weer wat vertraging opgelopen. Gelukkig was het toernooi in AP-format, wat sneller gaat dan BP en ervoor zorgde dat er in elk geval geen rondes geschrapt hoefden te worden (Hoezee! AP heeft zich weer bewezen als een briljant format).
In ronde 3 werd gedebatteerd over het invoeren van maatwerkonderwijs, een onderwijssysteem op de middelbare school waarbinnen leerlingen vakken kunnen volgen op verschillende niveaus, bijvoorbeeld natuurkunde op VWO niveau en Nederlands op VMBO-T niveau. Om de spanning er goed in te houden, was het vanaf ronde 4 tijd voor gesloten rondes. De laatste twee stellingen luidden “DK gelooft dat alleen schrijvers uit etnische minderheidsgroepen boeken mogen schrijven waarin de hoofdpersonen uit die etnische minderheidsgroepen komen” en “DK steunt de vorming van een Europees leger.”
En toen was het moment daar. Hetgeen waar het Cicerotoernooi wél om geroemd wordt: het eten! Ooit geïntroduceerd door iemand die beter bekend staat als de Messias van Cicero, de heerlijkheden verschaft voor het genot van prominent debatterend Nederland werden gepresenteerd en aangeprezen door een opengetrokken blik Cicero-vrijwilligers. Waar menig lijp links stemmend individu nog wel was te paaien voor een maaltijd waar enkel plantenleed in vermengd was, ging het gros van ons sociale niche watertandend richting het dode vlees. Met Grolsch pils in de ene hand, en de lekkernijen van Eva in de andere, was de verbale veldslag van de dag tijdelijk vergeten. Broeder- en zusterschap keerde terug naar de aula van de pittoreske middelbare school.
De halve finalestelling werd aangekondigd: “DK steunt het demonetisatieproces (de afschaffing van contant geld als betaalmiddel) in opkomende economieën.” Toepasselijke woorden van Marcus Cicero: “The greater the difficulty, the greater the glory.” In de halve finales moest de Aryan Brotherhood (Josse en Pieter) en Ceylan’s Angels (Wieger en Joeri) helaas het onderspit delven.
In de pro-am finale vonden Alex Klein en Marlise Huijzer zichzelf tegenover Axel Hirschel en Tom Huijdts om te debatteren over de stelling “DK gelooft dat volwassenen pas vlees mogen eten wanneer zij persoonlijk een dier hebben geslacht.” Terugdenkend aan het enthousiasme waarmee men zich luttele momenten daarvoor nog op de spaghetti bolognese had gestort, leek deze met het grootste gemak naar de oppositie te gaan. Met een hedonistische debatlijn waarin het geluk van een hamburger eten zegevierde, werd voor ééns en altijd de moraliteit van het veganisme uit het raam gegooid. Deze stelling zorgde naar het debat misschien wel het meest voor discussies, maar dat kon ook liggen aan het bier dat bij het avondeten werd geserveerd, dat nog steller op ging dan het eten. Wat echt heel snel ging. Er werden tot vier keer toe vrijwilligers de kou in gestuurd, terug naar de supermarkt.
Daarna was het eindelijk tijd voor de finale: “DK betreurt het narratief ‘gewoon jezelf zijn’.” De stelling was wellicht niet het gesprek van de avond, het debat zelf wel. Jan-Pjotr en Lana moesten het opnemen tegen Wieger er Veroniek om te bepalen of je nu wél, of niet jezelf moet zijn. Ook hierbij zijn de woorden van Marcus Cicero goed om naar te luisteren: “When you are aspiring to the highest place, it is honorable to reach the second or even the third rank.” Het sociaal conformeren moest in een moeilijk te beoordelen strijd de meerdere erkennen in het ‘in je eigen kracht staan’. B’vo voor het individualisme! De prijzen werden tien minuten voordat het gebouw zou sluiten uitgereikt en de meeste vreugde was nog wel te vinden in kamp Amsterdam. Nadat Josse zich jarenlang gedwongen zag het meedoen belangrijker te achten dan het winnen, mocht hij nu eindelijk een medaille om zijn nek draperen. Ook de beste novicespreker (of beloftenspreker, zeggen we dat nog?) van de dag werd aangekondigd, deze prijs ging naar Marlise Huijzer.
Aan het eind van de avond was zowel het debatvolk als de aanwezige biervoorraad redelijk uitgedund. Verdriet en vreugde werden daarom in gelijke mate verdronken in een café met een Cubaanse naam, maar specifieke namen behoorden tegen die tijd al lang tot de vergetelheid. Volgend jaar bent u allen weer welkom in Tilburg!
– Lucia van de Ven, met aanvullingen van Jan-Willem van Wouw
Over de auteur