Vlak voor het EK haalt SevenTwenty een gouden oude discussie uit de kast. In 2006 deed Guus van Holland zijn theorie uit de doeken op nrc.nl.
,,De alom toegenomen voetbalgekte is in de plaats gekomen van grote oorlogen die vroeger werden georganiseerd in naam van het nationaal voortbestaan’’, las ik in deze dagen van voetbalverdwazing. En zo ging het artikel verder: ,,Om de massa zo gek te krijgen zich als vee naar de slachtbank te laten voeren, was een collectieve oppepper nodig, zoals dat in 1914 in Duitsland het geval was met de euforie rond ein frischer, frohlicher Krieg.
In verscheidene Europese landen werden in dat jaar de massa’s zodanig tegen elkaar opgehitst, dat men met het schuim op de mond naar de grenzen toog om de tegenpartij de hersens in te slaan. Zowel WO-1 als WO-2 bood jonge mannen een pracht gelegenheid tot het vertonen van gelegitimeerd wangedrag, dat werd gekanaliseerd doordat regeringen de mannen wijsmaakten dat dit in het belang van hun land was. Ze konden moorden, branden, plunderen en sneuvelen terwijl ze helden werden. Dat is tegenwoordig een stuk moeilijker, nu oorlogen vooral met technologie worden uitgevochten. Zelfs van een eigen, nationale politiek is nauwelijks sprake meer. Het leven speelt zich af in grote blokken en in massa-arrangementen. In multinationale bedrijven werken mensen van allerlei nationaliteiten, zonder dat dat leidt tot identificatie die net zo bevredigend is als het oude nationalisme.’’
Meer lezen
