Floris Holstege, deelnemer en zelfs winnaar van het BDT, deelt zijn ervaringen op SevenTwenty!
Eens in de zoveel tijd wordt de hegemonie van het Brits parlementair debat kortstondig doorbroken met een toernooi in het Amerikaans parlementair format. Afgelopen weekend was het weer tijd voor zo’n toernooi, het Bonapartiaans debattoernooi. Van heinde en verre waren deelnemers afgereisd naar het Cartesius lyceum om het met elkaar uit te vechten over verschillende stellingen. De stellingen waren als volgt:
Ronde 1: Deze Kamer blokkeert websites die publicaties van terroristische organisaties uitgeven
Ronde 2: Deze Kamer staat het werkgevers toe om werknemers te ontslaan vanwege een controversiele levenstijl, zoals SM-meester(es), Sekteleden of Hell’s Angels
Ronde 3: Deze Kamer verplicht vakbondlidmaatschap
Ronde 4: Deze Kamer vindt het goed voor het Verenigd Koninkrijk als zij uit de EU gaat
Ronde 5: Deze Kamer begrenst het budget van belangengroepen (bijv de NRA, Greenpeace of de Homorechtenbeweging)
Infoslide: een ‘safe space’ is een plek waar mensen ervan uit mogen gaan dat zij niet geconfronteerd worden met kwetsende of beledigende uitspraken of gedrag. Het verantwoordelijke bestuur moet er alles aan doen om dit te handhaven.
Kwartfinale: Deze Kamer maakt van de universiteit een “safe space”
Halve finale: Deze Kamer limiteert een volledige politieke carriere tot een maximale termijn van tien jaar
Finale: Deze Kamer vindt dat de Westerse wereld samenwerking met Assad moet zoeken om de stabiliteit in Syrie te herstellen.
Een volledig overzicht van alle teams die gebroken zijn kunt u vinden op de tab.
Elke stelling werd ingeleid met een introductie filmpje, wat vaak een ludiek fragment van Donald Trump was. Het toernooi had dan ook als slogan “Make debating great again”, maar er heerste verdeeldheid onder de deelnemers over de humoristische waarde van de filmpjes.
Na vijf voorrondes stond uw verslaggever stond samen met Simon Martina-Perez in de kwartfinale tegen UDS A, Renee Kooger en Fenna van Berkel. In een interessant debat over safe spaces op universiteiten wisten we uiteindelijk vanuit de oppositie aan het langste eind te trekken. We voerden een case aan over de educationele waarde van sommige beledigende werken zoals Clockwork Orange en verdedigden dat een open debat over beledigende uitspraken de beste manier is om hiermee om te gaan.
Vervolgens kwamen we in de halve finale tegenover het team dat als eerste gebroken was: “Chicks before Dicks”, Lisa Schallenberg en Emma Lucas. In een goed debat over restricties plaatsen op de duur van politieke carrières wisten we vanuit de oppositie te winnen. Dit keer bouwden we een case over de waarde van ervaring in de politiek en het democratisch principe om eigen vertegenwoordigers te kiezen ondanks de duur van hun politieke carrière. Bernie Sanders werd veelvuldig aangehaald, alsmede jonge politici als Jesse Klaver en Justin Trudeau.
Toen was het grote moment aangebroken: de finale in de Nassaukerk. Ditmaal stonden we opnieuw vanuit de oppositie tegenover team “de kleine knechten”, Alex Klein en Bram Joanknecht. We debatteerden over een samenwerkingsverband tussen het westen en Assad om IS te bestrijden. Onze case ging over hoe dit onze relaties met andere belangrijke partners zoals Turkije en Saudi-Arabië zou schaden, alsmede wat dit zou doen voor steun voor IS onder Sunni minderheden.
Toen was het lange wachten aangebroken: zouden we onze eerste toernooioverwinning binnenslepen als twee eerstejaars? Uiteindelijk werd het lange wachten niet heel lang en kwam de jury snel terug met de uitslag: we hadden gewonnen! En dan te bedenken dat we vorig jaar samen de break nog misten op sprekerspunten.
Natuurlijk moet hierbij vermeld worden dat we in zowel de kwartfinale, halve finale als finale de kant van de oppositie kregen toegewezen, een kant die in AP statistisch gezien vaker wint. Dat maakt onze overwinning uiteraard niet minder zoet. Over het algemeen kon het BDT 2016 gezien worden als een goed toernooi met interessante stellingen en een vlotte organisatie.