Eens in de zoveel tijd duikt er, vaak gevolgd door veel discussie, een nieuw toernooi-initiatief op in de debatwereld. Waar de UCU Debating Union vorig jaar het eerste Iron Man toernooi organiseerde, kwam Leiden dit jaar met de Leiden Mace 2011.
In navolging van de Mace in Ierland, Engeland, Schotland en Wales zou dit toernooi een epische strijd tussen verenigingen worden, waarbij elke vereniging haar beste team mocht sturen. Daarnaast konden verenigingen teams opgeven voor wildcards. Op die manier zouden de beste 16 verenigingsteams van Nederland afreizen naar Leiden, gevolgd door fans, hooligans en spandoeken.
De Twenties
Om tien uur zou het spektakel in Leiden beginnen. Van tevoren was aangekondigd dat het feest in Roaring Twenties stijl zou zijn, en ‘s ochtends vroeg bleek al dat velen daar niet op hadden gewacht: van stijlvolle hoedjes tot wandelstokken en veren, van een sigaar tot een compleet kostuum met bretels en hoed van de CA Adriaan Andringa, vrijwel alle debaters hadden hun best gedaan.
Op wat organisatorische probleempjes na, die snel opgelost warden met behulp van een felblauw autootje en een naburig café, verliep de dag vlekkeloos. Het eten was goed en in overvloed aanwezig, de gesprekken gezellig, en het restaurant was prima.
De Debatten
Met drie voorrondes van 7 minuten zonder powerranking maar met random indeling, was dit toernooi al snel onderscheidend. Het CA-team nam aan dat de beste teams van de verenigingen die 7 minuten wel aankonden, en dat bleek ook zo te zijn. Sterker: veel debaters waardeerden het dat ze nu tijdens de voorrondes ook eens iets langer de tijd hadden om concepten als moraliteit, democratie en privacy eens grondig te analyseren: de extra twee minuten scheelden veel.
Dat het niveau hoog lag, en vrij dicht bij elkaar, bewezen de lengte van het juryoverleg en de tab. De top-5 sprekers staan allemaal binnen 1,5 sprekerspunt van elkaar (wat op een schaal van 0-100 per debat redelijk close is), en de beste sprekersprijs werd na een gelijke stand aan Sarie Muijs toegekend op basis van standaarddeviatie.
Ook was het erg spannend welke teams door zouden gaan naar de finale: de teams op plaats 3, 4, en 5 stonden allemaal slechts 1 sprekerspunt uit elkaar (en hadden een gelijk aantal teampunten). Het team op plaats zes had meer sprekerspunten dan alle drie die teams, maar kwam 1 teampunt tekort voor de finale.
De spanning zette door
De spannende dag zette zich voort in een spannende finale, waarin gedebatteerd werd over het toekennen van arrestatiebevoegdheden aan het ICC. Na afloop was ere en zeer lang juryberaad nodig om een winnaar aan te wijzen, wat voor de debaters in de finale nagelbijten was (en Tomas en ik ons zorgen maakten of dit de zoveelste finale op rij zou worden die we verloren). Vanuit het publiek waren verschillende geluiden te horen over wie er gewonnen had. Uiteindelijk bleek team UDS 2 bestaande uit Tomas Beerthuis en mijzelf dan nu toch aan het langste eind getrokken te hebben, tot onze grote opluchting!
Speciaal toernooi
Van tevoren was dit toernooi gepromoot als een special toernooi: thema, niet zomaar voor iedereen open en een echte strijd tussen de verenigingen. Daar waar het thema goed nageleefd werd, was het jammer dat er uiteindelijk slechts 12 teams aanwezig waren. Gelukkig maakte, vooral in de finale, het vrij grote publiek(of fans, hooligans) een hele hoop goed.
Dit jaar leek het toernooi nog steeds een strijd tussen teams te zijn, in plaats van tussen verenigingen. Juist in een tijd waar veel debaters gemakkelijker met debaters van andere verenigingen naar een toernooi gaan, waar grenzen tussen verenigingen langzaam vervagen, en alleen Bonaparte nog regelmatig haar verenigingsliederen zingt bij finales, zou het mooi zijn als dit initiatief volgend jaar voortgezet wordt. Als “ De Mace” langzamerhand een echt begrip wordt, zal er binnen verenigingen ook meer strijd gaan ontstaan om die ene zekere teamplaats. Dan kan in ieder geval een keer per jaar een ware strijd der verenigingen losbarsten. Gewoon, omdat het stiekem toch wel eens leuk is de Groningers in te wrijven dat ze eigenlijk in het buitenland wonen, de Amsterdammers dat ze bang zijn voor alle steden buiten hun eigen, de Utrechters dat het midden eigenlijk ook maar saai is, en de Rotterdammers dat ze alleen maar over economie kunnen praten. Een gezamenlijke vijand verbroedert immers, en wat is nou een mooiere manier om het jaar mee af te sluiten?
De Nederlandse Debatbond (NDB) stelt zich als doel het wedstrijddebat te bevorderen en ondersteunen in Nederland. Als nationaal overkoepelend orgaan vertegenwoordigt de NDB ongeveer 1.000 leden waarvan de meesten lid zijn van één van de debatverenigingen die Nederland rijk is.
Over de auteur